Çocukluğundan bu yana resme karşı ilgisi ve yeteneği olan Meltem Uzgan, yaklaşık 12 yıldır da hünerlerini kişisel sergileriyle paylaşıyor.
Tablolarındaki renkleri, özgür fırça darbeleri ve sürrealist figürlerle süslüyor. Tekerlekli sandalyede hayatını sürdürdüğü için kendini asla ‘engelli’ olarak tanımlamıyor. Meltem’e göre hayat zor değil; hayatı zorlaştıran karşısına çıkarılan engeller... Tıpkı, kentte herkes için erişilebilir olan kültür sanat etkinliklerine, mimari engellerden dolayı onun erişememesi gibi…
Sevdiği sanatçıların uzun zamandır beklediği eserleri nihayet sergilenmiş, o sabah evinden büyük bir heyecan ile çıkmıştı. İlk durağı, Picasso’nun Dora Maar temalı tanınmış portresinden ilham alan Fransız Sanatçı Bernard Pras’ın Fransız Kültür Merkezi’ndeki Dora adını verdiği enstalasyon oldu. Salona girmek için rampa bulamayınca görevlilerin yardımıyla güç bela merdiven basamaklarından yukarı taşındı. Ardından Arkas Sanat Merkezi’nde İspanyol ressam Pablo Picasso’nun gösteri dünyasını konu aldığı eserlerinden oluşan sergisini görmek için oradan ayrıldı. Ancak bu sefer o kadar da ‘şanslı’ değildi.
İlkses Gazetesi'nden Çağla Geniş'in haberine göre Uzgan sergi salonunda engelli rampası olmadığı gerekçesiyle görevliler tarafından, ‘Üzgünüz’ denilerek kapıdan geri çevrildi. Kültür başkenti olmayı hedefleyen İzmir’de bir engelli için sanata erişebilirliğin önünün kesilmesinin utanç verici olduğunu ifade eden Meltem, “Engelliler de sanatsever olabilir” diyor.
UTANÇ VERİCİ!
Erişilebilirlik konusunda birçok sorun yaşayan; mimari engeller ve toplumun önyargıları karşısında zorlanan Meltem, yaşadıklarını şöyle anlattı: “Geçtiğimiz haftalarda iki önemli sanat merkezinde eş zamanlı olarak iki sergi açıldı. İlki, Fransız Kültür Merkezi’nde dünyaca ünlü Fransız sanatçı Bernard Prass’ın geri dönüşümlerden oluşturduğu ‘Dora’ enstalasyonu. Bir diğeri de Arkas Sanat Galerisi’nde açılan ‘Picasso Gösteri Sanatları’ sergisi. Her şeye rağmen ‘Dora’ enstalasyonunu görebildiğim için bir miktar şanslı olsam da düşme riskini göze alarak üç görevli eşliğinde merdivenlerden çıkarıldım. Daha sonra gittiğim Arkas Sanat Galerisi’nde ise binanın engellilere uygun olmadığı gerekçesiyle kapıdan çevrildim. Yetkililer, yüzüme karşı ‘Sizin gibi başka kişiler de geldi; onları da geri çevirmek zorunda kaldık. Üzgünüz’ dediler. Gerekçeleri içerisi merdivenli ve darmış; tekerlekli sandalye almıyorlarmış. Oysa ki içeriden veya dışarıdan asansör düzeneği uygulanabilir ve bunu yapmak prestijlerine asla zarar vermez; binaların özelliğini de bozmazdı. Neden İzmir’deki önemli sanat galerilerinde bu olmasın? Sanatın herkese ulaşılabilir oluşu önemli. Bir ressam olarak görmeyi çok istediğim sergilerdi. Bu yüzden yaşananlar için çok üzüldüm. Ne diyebilirim ki, İzmir adına utanç verici!” (Çağla Geniş/İlkses Gazetesi)
Sayfa başına git