İzmir´de yaşayan Hüseyin Ünal, şiddetli geçimsizlik nedeniyle eşinden ayrıldı. Hayatına tek başına devam eden Ünal, bir süre farklı işlerde çalıştı. Bazı sağlık problemleri ortaya çıkınca Ünal, işi bırakmak zorunda kaldı. Kira ödemekte güçlük çeken Ünal, evinden çıkmak zorunda kaldı. Yardım talebine yakınları cevap vermeyince Ünal, sokakta yaşamaya başladı.
YAŞ SINIRI NEDENİYLE BELEDİYE BAKIMEVİNE ALMADI
Ünal, İzmir Büyükşehir Belediyesi'ni arayarak bakım evine alınmak istedi. İddiaya göre, bakım evine alınmak için 18- 60 yaş sınırı olduğu gerekçesiyle 62 yaşındaki Ünal, alınmadı. Hayatı kabusa dönen Ünal, hastane bahçesine sığındı. Bir bankın üzerinde yaşamını sürdürmeye başlayan Ünal, hastane personeli ve hayırsever vatandaşlar sayesinde hayatına devam ediyor. Havaların soğumasıyla birlikte büyük zorluklar çeken Ünal, yetkililerin yardım istedi.
'ÇARESİZLİK BENİ BURALARA İTTİ'
Rahatsızlığından dolayı çalışmadığını belirten Hüseyin Ünal, "Var olan şey iyi bir yaşamdı, ailem mutluluk, çoluğum çocuğum. Herkesin bir çizgisinde ayrılık da oluyor, yokluk da oluyor. Biz bunlara göğüs gerdik fakat dayanamadık. Eşimden ayrıldım, 5, 6 senedir sağda solda çalışıyorum, serbest şeylerde çalışıyordum. Gücümün yettiği kadar çalıştım, şu anda gücüm yetmiyor. Tansiyon hastasıyım, KOAH hastasıyım. Artık çaresizlik bir şekilde beni buralara itti. İnsanlar bir şey isteyemiyorsun. Yokluğu insan belli etmedikten sonra yok olduğunu kimse anlamıyor. 10-15 gündür buradayım. İnsanlardan bir şey isteyemiyorum" diye konuştu.
'İHTİYACIM VAR DİYORUM, DÖNMÜYORLAR'
Belediyeden yardım istediğini ancak 62 yaşında olduğu için destek verilmediğini söyleyen Ünal, "Başvurdum belediyeye 60 yaş diyorlar, benim yaşım 62. Sağ sola telefon açıyorum, dostlarıma ihtiyacım var diyorum, dönmüyorlar. Demek ki var olurken var, yok olurken insanlar yok oluyor. Yüksek tansiyon hastasıyım, raporluyum zaten, dil altı kullanıyorum, dil altıyla geziyorum. Kronik akciğer rahatsızlığım var. O da raporlu onun da ilacını kullanıyorum. 17-18 tansiyonlarla geziyorum bazen, kırmızı ışığı da görmüyorum. İnsanlardan bir şey istemedim, bizim bir elimizle verdiğimizi insanlar bize bir parmağıyla versinler yeter. Baktım olmuyor ne yapayım, kahrettim geldim 10-15 gündür burada yatıyorum. Hastanenin yemeklerinden yiyorum, yardım edenlerden yiyorum, güvenliklerden kalanlardan yiyorum. Bu ayıp değil, bu benim ayıbım değil. Ben sadece bana yardım edecek insan gibi insan birilerini bekliyorum" dedi.
'KALACAK BİR YER İSTİYORUM'
Kendisine yetkililerin yardım eli uzatmasını istediğini söyleyen Ünal, "Devletten ben tek bir şey istiyorum, bu yaşıma kadar devletten hiçbir şey istemedim. Her şeyimi verdim, devlet için vatan için fakat bana bir yardım eli uzatsın yeter, bu yaştan sonra beni sokaklarda bırakmasın. Kalacak bir yer istiyorum başka hiçbir şey istemiyorum. İnsanın şu atmosferde, insanın şu soğukta duygusallığı eğer yüzüne yansımışsa zaten onu görürler. Ben buradayım, utanmıyorum. Gözümden yaş geliyor, üşüyorum, titriyorum" diye konuştu. (DHA)
Sayfa başına git